Chciałbym zachęcić was do poszukania dziury w całym. Sięgnięcia po talie kart i zmierzenia się z układem znanym jako Dziury, Gaps, La Rochelle.
Pasjans Dziury to bardzo łatwy w nauce układ, do którego wystarczy nam talia kart (bez Jokerów). Ma on kilka odmian: Montana, Paganini, Pasjans Potockiego, które z pewnością w przyszłości będę chciał jeszcze zaprezentować. Ale dziś czas na szukanie dziury w całym.
Układ początkowy
Pasjans Dziury rozpoczynamy od ułożenia 4 rzędów po 13 odsłoniętych kart. Kolejnym krokiem jest odszukanie wszystkich Asów i odłożenie ich na bok. Nie będą one już nam potrzebne, a dzięki temu w układzie pojawią się cztery dziury.
Układamy Pasjans Dziury
Naszym celem będzie ułożenie sekwensów od Dwójek do Asów z zachowaniem koloru w rzędzie. To w którym z rzędów będzie jaki kolor, zależy od nas.
Do dziur możemy przekładać karty o wartości o jeden wyższej niż karta poprzedzająca. Zatem na prawo od 8 Pik możemy położyć 9 Pik, obok Damy Trefl – Króla Trefl itd. Jeżeli zwolni się miejsce w pierwszej kolumnie po lewej, sami decydujemy, którą z Dwójek chcemy tam przełożyć. Król jest najstarszą z kart, zatem za nim nie można położyć żadnej karty. Gdy dojdzie do sytuacji w której wszystkie cztery dziury znajdą się za Królami nie mamy możliwości ruchu. Zbieramy wtedy wszystkie karty, które nie tworzą sekwensów, przetasowujemy je i wykładamy, pamiętając o pozostawieniu jednego wolnego miejsca na prawo od sekwensu. Gdy w rzędzie nie ma sekwensu, pustym polem będzie skrajnie lewe.
Pasjans Dziury zakłada dwukrotne zebranie i wyłożenie kart. Jeżeli po trzecim wyłożeniu (licząc z układem początkowym), nie uda nam się ułożyć czterech sekwensów, układ uznajemy za nie udany.
Nie tylko Dziury
Ten typ pasjansa występuję w różnych odmianach. Lech i Wojciech Pijanowscy w swojej książce Encyklopedia Gry Świata przedstawia Pasjans Potockiego ( znane także jako Spaces), gdyż podobno był to ulubiony układ Adama Potockiego. Niestety nie udało mi się odnlaleźć informacji, czy chodziło o Adama Potockiego (1776-1812), czy Adama Józefa Potockiego (1822-1872). Inną z odmian podobno układał znany skrzypek Niccolò Paganini. Do tej samej rodziny pasjansów zaliczymy także Maze, Montana, czy Wielkiego Paganiniego.
Talia pasjansowa
Układając Pasjans Dziury należy pamiętać, że zajmuje on całkiem sporo miejsca. Dlatego jeżeli nie macie szerokiego stołu, warto rozważyć wykorzystanie talii kart pasjansowych, które z racji swych mniejszych rozmiarów świetnie nadają się do tego typy układów.
Łatwy i przyjemny
Jak widać Dziury to bardzo prosty w nauce pasjans. Choć liczba kart wolnych do manipulacji jest tutaj niewielka (maksymalnie 4), kolejność ich przekładania może mieć znaczenie w powodzeniu układu. Szczególnie warto zwrócić uwagę, które dwójki przekładamy na początek rzędu, rozpoczynając nowy sekwens. To właśnie sprawia, że Dziury można zaliczyć do bardzo uniwersalnych pasjansów, z którymi spokojnie poradzą sobie początkujący, a i ci bardziej zaawansowani miłośnicy samotnego rozkładania kart, mogą przyjemnie przy nim odpocząć.
[vc_message color=”info”]Słowniczek:
Kolor: talia kart ma 4 kolory: Kier, Karo, Pik i Trefl
Układ wyjściowy: ułożenie kart na stole przed wykonaniem jakiegokolwiek ruchu.
Wolne miejsce: puste miejsca w kolumnie lub rzędzie powstałe po przeniesieniu karty/kart. Jeżeli reguły na to pozwalają, mogą być wypełniane innymi kartami.
[/vc_message]
